از لحاظ طراحی، این گوشی بیشتر از اینکه شبیه به یک گوشی Huawei باشد شبیه به iPhone 7 می باشد. برخی از نسخه های رنگی این گوشی مانند نسخه آبی رنگ، از یک لایه بافت دار استفاده می کنند. در زیر این گوشی از یک پورت USB Type-C استفاده شده است و در پشت آن نیز لوگوی هوآوی به همراه لوگوی Leica قرار گرفته است. استفاده از اینگونه طراحی باعث می شود به راحتی این گوشی را با گوشی های Apple اشتباه بگیرید.برخی از افراد ممکن است اصالت این گوشی را مورد سوال قرار دهند البته این موضوع از آن جایی که این گوشی عملکرد بسیار خوبی دارد اصلا مهم نیست.
بدنه فلزی این گوشی بسیار مستحکم به نظر می رسد و استفاده از Gorilla Glass 5 در جلوی گوشی نیز مقاومت آن در برابر خط و خش را تا حدود زیادی افزایش داده است. با این حال توصیه می کنم این گوشی را به همراه کلیدهایتان داخل یک جیب نگذارید. این گوشی 7 میلیمتر پهنا دارد و وزن آن نیز برابر با 142 گرم می باشد که باعث شده است استفاده از این گوشیخیلی آسان باشد. همچنین باعث خوشحالی است که این گوشی از پورت MicroSD پشتیبانی می کند.
با استفاده از این پورت می توانید حافظه داخلی 64 گیگابایتی این گوشی را تا 256 گیگابایت ارتقاء دهید. تنها مشکلی که با طراحی این گوشی داشتم، این بود که هوآوی اسکنر اثرانگشت را در جلوی گوشی قرار داده است.به نظر من قرار گرفتن اسکنر اثرانگشت در پشت گوشی کاربردی تر است و به راحتی می توانید انگشت اشاره خودتان را بر روی آن قرار دهید.هوآوی این ضعف را با اضافه کردن چند قابلیت کنترل کوچک به این اسکنر جبران کرده است. برای مثال یک بار لمس کوتاه این اسکنر به عنوان کلید Back عمل می کند.
لمس طولانی این قسمت نیز شما را به صفحه Home منتقل می کند.کشیدن انگشت از سمت چپ به راست نیز باعث باز شدن منوی Apps Overview می شود. طبق گفته شرکت سازنده استفاده از این سنسور به دلیل اضافه شدن قابلیت Ultra Response نسبت به استفاده از دستورات روی صفحه اندروید آسان تر می باشد. این قابلیت به صورت مداوم استفاده شما از سنسور را ردیابی می کند و به این ترتیب می تواند به صورت کاملا هوشمندانه حرکات دست شما را پیش بینی می کند.
چنین قابلیتی کاملا کاربردی است و می توانید استفاده های بسیار متفاوتی از آن داشته باشید. همچنین می توانید به محض باز کردن بسته بندی از این قابلیت استفاده کنید. متاسفانه پس از یک هفته استفاده از این گوشی، هیچ تفاوت چشم گیری در سرعت پاسخگویی مشاهده نکردیم و مجبور شدیم دوباره از دستورات روی صفحه استفاده کنیم. هوآوی در این گوشی از یک صفحه نمایش 5.1 اینچی با رزولوشن 1080p استفاده کرده است.
بر روی کاغذ این صفحه نمایش نسبت به صفحه نمایش P10 Plus که از یک پنل 5.5 اینچ با رزولوشن 2K استفاده می کند ضعیف تر می باشد. البته در تست های دنیای واقعی صفحه نمایش Huawei P10 مشکل خاصی نداشت و کاملا مانند P10 Plus عمل می کرد.بسیاری از گوشی های پرچم دار مانند Galaxy S7 از صفحه نمایش های Quad-HD استفاده می کنند ولی حقیقت این است که خیلی از افراد نمی توانند متوجه تفاوت تعداد پیکسل نمی شوند.عمق پیکسل صفحه نمایش این گوشی، برابر با 432 پیکسل بر اینچ می باشد که بدین معنی است که امکان پیدا کردن پیکسل های جداگانه در این صفحه نمایش وجود ندارد.
همچنین استفاده از یک پنل IPS-Neo استفاده کرده است که نسبت به پنل های IPS از رنگ های مشکی قوی تری استفاده می کند و امکان دیدن صفحه نمایش از زوایای بسته تر نیز وجود دارد. البته این رنگ ها به اندازه رنگ های موجود در پنل های AMOLED قوی نمی باشند.میزان روشنایی این صفحه نمایش خیلی بالا است و برای اینکه بتوانم از آن به صورت راحت استفاده کنم مجبور می شدم روشنایی آن را بین 30 تا 40 درصد تنظیم کنم.
P10 از همان تراشه Kirin 960 استفاده شده در Huawei Mate 9 استفاده می کند. در کنار این پردازنده نیز تراشه گرافیکی Mali G71 MP8 و 4 گیگابایت رم قرار گرفته است. این قطعات، نسبت به قطعات استفاده شده در P9 قوی تر هستند. در هنگام استفاده روزمره از این گوشی شاهد هیچگونه مشکلی در عملکرد آن نبودیم. نرم افزارها در چند میلی ثانیه باز می شوند و می توانید بدون هیچگونه مشکلی چندین تب مختلف را در مرورگر باز کنید.