اسپیکر

 

بلندگو یا اسپیکر (Speaker) به گونه‌ای دستگاه مبدل انرژی گفته می‌شود که انرژی الکتریکی را به صدا تبدیل می‌کند. از بلنگو برای ایجاد صدای بلندتر و واضح تر استفاده می‌شود. واژه بلندگو ممکن است تنها به یک ترانسدیوسر (که به آن درایور گویند) یا به سیستمی شامل چندین درایور و همچنین دیگر قطعات الکترونیکی اطلاق شود. بلندگو بخشی از هر سیستم صوتی است و معمولاً تفاوت کیفیت در سیستم‌های صوتی ناشی از این بخش است و بیشترین اعوجاج در صدا در این بخش صورت می‌گیرد.

تاریخچه

فیلیپ رئیس یک بلندگوی الکتریکی را در سال ۱۸۶۳ در تلفن خود نصب کرد که قادر بود صدایی واضح را دوباره تولید کند.

باند یا بلندگو

در ایران به بلندگویی که درون کابینت قرار می‌گیرد اصطلاحا «باند» می‌گویند و مشخص نیست که این اصطلاح با چه منظوری انتخاب شده‌است. شاید به این خاطر است که یک «باند» مجموعه ای است شامل یک یا چند بلندگو، کراس اور (مدار تطبیق دهنده و تفکیک‌کننده فرکانس‌های صدا)، کابینت یا جعبه بلندگو و مواد عایق مختلف که می‌تواند شامل مواد جذب‌کننده یا دیواره‌های مختلف تفکیک‌کننده داخل کابین باشد.

 

 

در اسپیکرهای سنتی یک (یا بیشتر) درایور وجود دارد؛ درایور در واقع بخشی است که با لرزش سریع یک پرده مخروطی شکل (دیافراگم) صدا تولید می کند.

دیافراگم یا cone معمولا از کاغذ، پلاستیک یا فلز ساخته شده که بصورت مخروطی قرار گرفته است. راس این مخروط به یک میله فلزی متصل است و لبه بیرونی قاعده آن به یک حلقه وصل است.

حلقه که نام آن Suspension است از ماده ای قابل انعطاف ساخته شده که به دیافراگم اجازه می دهد به راحتی حرکت کند. Suspension از طرف دیگر به یک قاب سبد مانند، به نام basket متصل است.

و اما جنس میله فلزی ، آهن یا فلز دیگری است که قابلیت مغناطیسی شدن را داشته باشد. دور آن یک سیم پیچ پیچیده شده که میدان مغناطیسی لازم را ایجاد می کند.

وقتی این سیمها به قطب مثبت و منفی متصل می شوند، یک میدان مغناطیسی دور میله فلزی ایجاد می شود؛ یک طرف آن قطب شمال و دیگری قطب جنوب آن است.

حال اگر مثبت و منفی دو سر سیم به طور متناوب جابه جا شوند، قطبهای شمال و جنوب این میدان هم مرتبا تغییر می کند.

از طرف دیگر زیر سیم پیچ یک آهنربای حلقوی ثابت وجود دارد. فرض کنید قطب شمال آن بطرف بالا (به سمت سیم پیچ) است.

وقتی پایین سیم پیچ قطب جنوب باشد، خود به خود بطرف آهنربای حلقوی جذب می شود. حال فرض کنید در این لحظه قطب مثبت و منفی سیم ها عوض شده و در نتیجه پایین سیم پیچ که تا به حال قطب جنوب بود، تبدیل به قطب شمال بشود؛ در این صورت از آهنربای حلقوی دور می شود.

 

 

همین دور و نزدیک شدن به آهنربا باعث می شود سیم پیچ و میله فلزی درون آن حرکت کنند و در نتیجه دیافراگم هم که به میله وصل است جابجا می شود این همان لرزشی است که منتظرش بودیم.

ناگفته نماند سیم پیچ به یک صفحه قابل انعطاف به نام Spider متصل است که سیم پیچ را در وضعیت خودش حفظ می کند، اما به آن اجازه می دهد که به راحتی به سمت بالا و پایین حرکت کند.

لرزش دیافراگم باعث حرکت ذرات هوای اطراف آن می شود و در نتیجه صدا تولید شده و در هوا پخش می شود. هرچه فاصله عوض شدن قطب مثبت و منفی با دقت بیشتری تامین شود، صدای تولید شده طبیعی تر و به واقعیت نزدیک تر است.

 

 

بیشتر اسپیکرها و بلندگوهای موجود در بازار به همین روش سنتی کار می کنند، اما تکنولوژی های دیگری مثل اسپیکرهای الکترواستاتیک هم وجود دارد که بررسی طرز کار آنها در این مجال نمی گنجد.

ردپای بلندگوهای سنتی را می توانید در همه جا ببینید؛ زنگ ساعت ، تلویزیون ، رایانه ، هدفون و…