لینوکس به انگلیسی Linux یک سیستم عامل شبه یونیکس است که بخش عمدهٔ آن سازگار با استاندارد پازیکس است. از دید فنی لینوکس تنها نامی است برای هستهٔ سیستم‌عامل و نه کل آن. هسته‌ای که نخستین بار در سال ۱۹۹۱ میلادی توسط لینوس توروالدز منتشر شد. اما به طور معمول این نام به سیستم‌عامل‌هایی که از ترکیب‌بندی لینوکس (به عنوان هسته سیستم‌عامل) با نرم‌افزارهای آزاد و متن‌باز بدست می‌آیند اطلاق می شود. درحالی که بنیاد نرم‌افزار آزاد سیستم‌عامل حاصل از این ترکیب‌بندی را «گنو/لینوکس» می‌نامد اما عموماً آن را لینوکس می‌خوانند. این دوگانگی در نام نهادن منجر به بحث نامگذاری گنو/لینوکس شده‌است.
لینوکس از سخت‌افزارهای مختلفی پشتیبانی می‌کند از جمله انواع مختلف تلفن همراه، تبلت، مسیریاب، و کنسول بازی تا رایانه‌های رومیزی، رایانه‌های بزرگ و ابررایانه‌ها.
لینوس توروالدز (۲۰۰۲)، نویسندهٔ اصلی هسته لینوکس
بر خلاف آن‌چه در میان مردم عادی رواج دارد، لینوکس یک سیستم‌عامل نیست و چیزی به نام «سیستم‌عامل لینوکس» وجود ندارد. آن‌چه عموماً توسّط افراد به این نام خوانده می‌شود، همان «سیستم‌عامل گنو/لینوکس» است.
اگرچه ابتدا لینوکس فقط برای استفادهٔ ریزپردازنده‌هایی با معماری ۸۰۳۸۶ اینتل طراحی شده بود؛ اما امروزه انواع گوناگون معماری‌ها را پشتیبانی می‌کند و در انواع و اقسام وسایل از کامپیوترهای شخصی گرفته تا ابررایانه‌ها و تلفن‌های همراه و سرور ها به کار می‌رود. این سیستم‌عامل که در ابتدا بیشتر توسط افراد مشتاق به طور داوطلبانه گسترش پیدا می‌کرد و به کار گرفته می‌شد، توانسته است پشتیبانی شرکت‌های بزرگی چون آی‌بی‌ام و هیولت-پاکارد را به دست آورد و با بسیاری از نسخه‌های تجاری یونیکس رقابت کند. طرفداران لینوکس و بسیاری از تحلیل‌گران این موفقیت را ناشی از استقلال از فروشنده، کم هزینه بودن پیاده سازی، سرعت بالا، امنیت و قابلیت اطمینان آن می‌دانند.