این محصول یک کنسول بازی هیبریدی می باشد. می توانید آن را مانند Play Station 4 و یا Xbox One آن را به تلویزیون متصل کنید و یا مانند Nintendo 3Ds و یا Game Boy از آن مانند یک کنسول پرتابل استفاده کنید. این سوئیچ یک تبلت با صفحه نمایش 6.2 اینچ LCD است. در داخل این تبلت از یک پردازنده Nvidia Tegra به همراه 32GB حافظه داخلی استفاده شده است. مانند اکثر گجت های قابل در این گجت نیز از شتاب سنج، ژیروسکوپ، بلوتوث 4.1، NFC، وای فای و لن وایرلس(802.11 a/b/g/n/ac) استفاده شده است.
بر روی بدنه این کنسول جک هدفون 3.5 میلیمتری، اسپیکرهای استودیو، کلیدهای پاور و صدا، پورت های مخصوص کارتریج بازی و اسلات micro SD برای ارتقاء حافظه قرار دارند. همچنین بر روی این بدنه یک پورت USB-C برای شارژ و یک استند نیز قرار گرفته است. به همراه این کنسول یک داک نیز عرضه می شود که برای مواقعی که می خواهید کنسول را شارژ کنید و یا آن را به تلویزیون متصل کنید، مناسب است. این داک در اصل یک هاب پلاستیکی است که با استفاده از پورت USB-C به کنسول متصل می شود.
علاوه بر پورت USB-C در پشت این دستگاه دو عدد پورت دیگر وجود دارد. یکی HDMI که برای انتقال صدا و ویدئو استفاده می شود و دیگری نیز پورت USB 2 می باشد. در طرفین این کنسول نیز دو عدد پورت USB 2 قرار دارد. پورت های موجود در پشت دستگاه توسط یک درپوش پوشانده شده است. علاوه بر پورت ها می تواید مقداری کابل نیز زیر این درپوش مخفی کنید. با وجود اینکه این دستگاه به عنوان یک دستگاه هیبریدی معرفی شده است، ولی به صورت کلی برای استفاده در خانه طراحی شده است. عمر باتری این دستگاه بسته به نوع بازی بین 2.5 تا 6 ساعت است به همین دلیل بهترین کاربرد آن برای مواقعی است که به پریز دسترسی دارید ولی نمی توانید آن را به تلویزیون متصل کنید.
این کنسول و البته داک عرضه شده به همراه آن چندین قابلیت سخت افزاری مهم را ندارد. برای مثال نه کنسول و نه داک آن، هیچگونه دوربینی ندارند. البته با وجود اینکه اکثر افراد یک گوشی هوشمند دارند که می توانند از دوربین آن استفاده کنند، این مشکل خیلی به چشم نمی آید. با این وجود عرضه یک دستگاه قابل حمل بدون دوربین ان هم در سال 2017 خیلی عجیب به نظر می رسد. خود نینتندو در کنسول های Wii U و 3Ds خودش نیز از دوربین استفاده کرده است. علاوه بر این در ابتدا این دستگاه فقط امکان اتصال به اینترنت از طریق وای فای را دارا می باشد. امکان استفاده از آداپتور LAN نیز در این مدل وجود دارد ولی اینآداپتور، توانایی ایجاد یک کانکشن قوی را ندارد(موضوعی که برای گیمرها خیلی مهم است!). به نظر می رسد که نینتندو هیچ ضرورتی در پشتیبانی از بازی های اینترنت محور توسط این کنسول حس نکرده است.
با اینکه این کنسول یک تبلت کوچک است، تمام قدرت آن در خارج از بدنه کوچکی که دارد قرار دارد. شما می توانید این کنسول را با استفاده از دو کنترلر تقریبا بیسیم با نام Joy Cons کنترل کنید. می توانید با استفاده از این کنترلرها بازی های خودتان را به چند روش مختلف کنترل کنید. این کنترلرها را می توانید به دو طرف کنسول متصل کنید تا تبدیل به یک کنسول دستی شود. برای مواقعی نیز که بخواهید گیم پد را داخل داک قرار دهید و یا حوصله در دست گرفتن آن را نداشته باشید، می توانید Joy-Cons ها را نیز جدا کنید و آن ها را به جلد مخصوص خودشان یعنی Joy-Cons Grip متصل کنید. علاوه بر این، می توانید کنترلرها را به صورت کاملا آزادانه در دست بگیرید.
پشتیبانی از دو عدد Joy-Con به شما این امکان را می دهد که از این کنترلر برای بازی های چند نفره استفاده کنید. برخی از بازیها به شما این امکان را می دهند که فقط از یک Joy-Con استفاده کنید. همچنین این تا کنسول تمامی سنسورهای مورد نیاز را دارد تا بتوانید از تمامی بازی هایی که براساس Gesture و یا حرکت ساخته شده اند نهایت استفاده را ببرید.