اگر به حافظه SSD 850 Pro سامسونگ علاقه زیادی دارید ولی نمی توانید آنرا بخرید، 850 Evo یک انتخاب بسیار مناسب است. حتی این درایو می تواند به دلیل قیمت ارزان و سرعت تقریبا بالایی که دارد از 850 pro بهتر هم باشد. البته سرعت این درایو به اندازه مدل Pro بالا نیست. با وجود اینکه این درایو مدل ارتقاء یافته 840 Evo است ولی شباهت های بسیار زیادی به 850 pro دارد. در تست‌ها این درایو قادر بود به سرعت بسیار بالایی دست یابد و هیچ مشکلی نیز هنگام کار با این درایو و یا نصب آن نداشتم.
این درایو تقریبا هیچ ایرادی ندارد و تنها ایراد آن مربوط به نرم افزار Magician آن می باشد. این نرم افزار برای فعال سازی حالت Rapid و همچنین دسترسی به دیگر قابلیت های درایو لازم است ولی متاسفانه فقط نسخه ویندوز آن موجود است. این موضوع به این معنی است که پلتفرم های دیگر مانند لینوکس، MAC و یا کنسول‌های بازی نمی توانند به صورت کامل از قابلیت های این درایو استفاده کنند. با این وجود این درایو با قیمت تقریبا کمی که دارد، برای کاربران خانگی ای که به دنبال بهبود عملکرد رایانه خودشان هستند، یک انتخاب بسیار خوب است.
تکنولوژی NAND سه بعدی
پس از 850 pro این درایو دومین حافظه SSD سامسونگ است که از حافظه فلش سه بعدی استفاده می کند. در درایو های معمولی سلول های حافظه به صورت تخت روی ویفر سیلیکونی قرار می گیرند ولی با استفاده از این تکنولوژی امکان قرار دادن تا 32 لایه سلول حافظه روی هم قرار دارد که به شرکت سازنده این اجازه را می دهد که حافظه بیشتری روی این فضای کم قرار بگیرد. این موضوع باعث می شود که شرکت های سازنده بتوانند با هزینه کمتر حافظه بیشتری را در اختیار کاربر بگذارند. همچنین این تکنولوژی باعث می شود که ضریب تحمل درایو نیز بالا برود. ضریب تحمل مقدار دفعاتی است که قبل از خراب شدن دراو می توان داده را روی آن نوشت و پاک کرد.
نسخه های 150 و 250 گیگابایتی این درایو ضریب تحملی برابر با 75 ترابایت دارند که به این معنی است که در صورتی که هر روز 40 گیگابایت فایل را روی این درایو بنویسید این درایو پس از 5 سال خراب می شود. نسخه های 500 گیگابایت، 1 ترابایت و 2 ترابایت نیز ضریب تحملی برابر با 150 ترابایت دارند که نشان دهنده این است که این درایو ها مدت بیشتری عمر می کنند.
TurboWrite
مانند 840 Evo این مدل نیز از تکنولوژی TurboWrite پشتیبانی می کند. در حالت کلی این تکنولوژی به درایو اجازه می دهد که بخشی از حافظه فلش خود را با سرعت بیشتری فعال کند. این بخش از حافظه معمولا در درایوهای رده بالا به عنوان منطقه بافر شناخته می شود. در هنگام نوشتن اطلاعات به این قسمت از حافظه انتقال داده می شوند و هنگامی که درایو در حالت Idle قرار دارد به حافظه اصلی انتقال داده می شود.
