بررسی تفاوت های هارد اس اس دی و معمولی ( HDD )

اگر در چند سال گذشته اقدام به خریداری لپ تاپ کرده باشید، حتما به این نکته توجه کرده‌اید که اکثر آن‌ها از هارد درایو SSD استفاده می‌کنند. دلیل این امر آن است که قابلیت حمل آن‌ها نسبت به هاردهای معمولی بهتر بوده و مخصوصا برای یک لپ تاپ، انتخاب بسیار مناسب‌تری محسوب می‌شود.

لپ تاپ‌های مخصوص بازی نیز چنین شرایطی دارند و از درایوهای بوت SSD روی آن‌ها استفاده می‌شود. این در حالی است که هنوز هم دستگاه‌هایی یافت می‌شود که از درایوهای معمولی HDD استفاده می‌کنند.

کامپیوترهایی که امروزه روانه بازار می‌شوند، معمولا از درایو بوت SSD استفاده می‌کنند. البته کامپیوترهای ارزان قیمت، هنوز هم از هارد معمولی استفاده می‌کنند و فارغ از چنین مواردی، اکثریت آن‌ها از SSD استفاده می‌کنند.

در بعضی از موارد نیز کامپیوترهایی را می‌بینیم که با هر دو نوع هارد ارائه می‌شوند. در این دستگاه‌ها یک SSD به‌عنوان درایو بوت و یک HDD به عنوان مکملی جهت ذخیره سازی داده‌های بیشتر استفاده می‌شود.

اگر بخواهید که فقط یکی از این هارد درایوها را انتخاب کنید، به نظر شما چه فاکتورهایی اهمیت بیشتری خواهند داشت؟ در ادامه قصد داریم که به تفاوت‌های موجود بین SSD و HDD پرداخته و در مورد مزایا و معایب هرکدام صحبت کنیم. این نکات کمک خواهند کرد که بتوانید تصمیم گیری بهتری برای خرید قطعات کامپیوتر داشته و یک بررسی جامع روی هرکدام انجام دهید.

حتما بخوانید: بهترین هارد دیسک اینترنال برای لپ تاپ و PC

تعریف SSD و HDD

هارد دیسک معمولی از یک صفحه‌ چرخشی سنتی استفاده می‌کند که به‌عنوان حافظه اصلی غیر فرار در کامپیوتر محسوب می‌شود. این بدان معناست که اطلاعات مربوط به آن، هنگام خاموش کردن سیستم، برخلاف داده‌های ذخیره شده در حافظه‌ رم، از بین نمی‌رود. هارد دیسک اساسا یک صفحه‌ فلزی همراه با پوشش مغناطیسی است که داده‌های کاربران را در خود ذخیره می‌کند.

شما چه بخواهید گزارش‌های هواشناسی مربوط به قرن گذشته را در آن نگهداری کنید و چه اینکه بخواهید کپی‌های با کیفیتی از سه گانه‌ جنگ ستارگان یا یک مجموعه‌ موسیقی را در آن نگهداری کنید، هنگام خواندن یا نوشتن داده‌ها، از بازوی آن هارد برای دسترسی به داده‌ها هنگام چرخش دیسک استفاده خواهد شد.

SSD همان عملکرد اساسی یک هارد را انجام می‌دهد، اما داده‌ها در تراشه‌های حافظه فلش، به‌صورت به هم پیوسته ذخیره می‌شوند. در چنین شرایطی حتی در صورت عدم وجود جریان برق در آن‌ها، داده‌ها حفظ خواهند شد.

این تراشه‌های فلش، که غالبان NAND نامیده می‌شود، نوعی متفاوت از قطعه‌های استفاده شده در درایوهای USB هستند که معمولا عملکردی سریع‌تر و قابل اطمینان‌تر دارند. در نتیجه، SSD ها گران‌تر از درایوهای USB با همان ظرفیت مشابه هستند.

همانند فلش USB، هاردهای SSD نیز اغلب کوچک‌تر از HDD ها هستند و بنابراین، انعطاف پذیری بیشتری در طراحی کامپیوتر به تولید کنندگان ارائه می‌کنند. علیرغم اینکه هاردهای SSD می‌توانند جایگزینی برای هاردهای سنتی ۲.۵ یا ۳.۵ اینچی باشند، اما این هاردها قابلیت این را هم دارند که در پورت‌های PCI Express نصب شده یا حتی به‌طور مستقیم روی مادربرد قرار بگیرند.

این پیکربندی هم اکنون به‌صورت رایج در اکثر لپ تاپ‌های پیشرفته مورد استفاده قرار می‌گیرد. SSD هایی که به‌طور مستقیم روی مادربرد قرار می‌گیرند، از فرم فاکتور موسوم به M.2. استفاده می‌کنند. انواع مختلفی از این هاردها در بازار وجود دارد و می‌توانید با کسب اطلاعات بیشتر، نسبت به تهیه هرکدام از آن‌ها اقدام کنید. هاردهای اس اس دی اینترنال و اس اس دی اکسترنالموجود در مقداد آی تی را از دست ندهید.

توجه داشته باشید که ما در این مطلب، به‌طور خاص در مورد هاردهای اینترنال صحبت می‌کنیم، اما تقریبا همه‌ی هارد درایوهای اکسترنال نیز دارای چنین شرایطی هستند. هاردهای اکسترنال، هم با ابعاد بزرگ و هم به‌صورت فرم فاکتورهای جمع و جور عرضه می‌شوند و SSD ها به تدریج در حال تصاحب بخش بزرگی از بازار هاردهای اکسترنال هستند.

تاریخچه SSD و HDD

فناوری هارد دیسک نسبت به تاریخچه کامپیوتر، قدیمی محسوب می‌شود. عکس‌هایی از هارد دیسک IBM 650 RAMAC وجود دارد که در سال ۱۹۵۶ تهیه شده است. این هارد دیسک دارای ۵۰ صفحه به عرض ۲۴ اینچ برای نگهداری و ذخیره سازی اطلاعات به حجم تنها ۳.۷۶ مگابایت است. این حجم امروزه در یک آهنگ با فرمت MP3 128Kbps دیده می‌شود و فضای فیزیکی که آن زمان اشغال می‌کرده است نیز به اندازه دو یخچال تجاری بوده است.

RAMAC 350 تنها محدود به مصارف دولتی و صنعتی بوده است و تا سال ۱۹۶۹ نیز به‌صورت کامل منسوخ شد. همین نکته نشان می‌دهد که تکنولوژی در طول این سال‌ها چقدر پیشرفت کرده است.

استاندارد فرم فاکتور هارد PC در اوایل دهه ۱۹۸۰ روی ۵.۲۵ اینچ قرار داشت. این در حالی است که امروزه علاقه‌مندان منتظر درایوهای کلاس نوت بوک ۳.۵ اینچی و ۲.۵ اینچی هستند که به زودی نیز معرفی خواهند شد. رابط کاربری داخلی طی این سال‌ها، از نوع سریال به IDE تغییر پیدا کرده است که اکنون به‌طور مکرر با عنوان Parallel ATA یا PATA شناخته می‌شود.

بعدها نیز این استاندارد به SCSI و سپس به Serial ATA یا همان ساتا تغییر پیدا کرد. این در حالی است که هر کدام از آن‌ها همان کار مشابه را انجام می‌دهند و می‌توانید هارد خود را به مادربرد کامپیوتر متصل کنید تا داده‌های شما بتوانند در آن انتقال پیدا کنند.

حتما بخوانید: معرفی ۸ نرم افزار تست سلامت هارد

درایوهای ۲.۵ و ۳.۵ اینچی امروزی، عمدتا از رابط‌های ساتا استفاده می‌کنند که در رایانه‌های شخصی و مکینتاش‌های امروزی می‌بینیم. بسیاری از هاردهای SSD داخلی پرسرعت، اکنون به جای تمام این موارد از PCI Express استفاده می‌کنند که نرخ انتقال داده‌ی سریع‌تری هم دارد.

ظرفیت‌ها از چند مگابایت به چند ترابایت رشد پیدا کرده است که افزایش بیش از یک میلیون برابری را نشان می‌دهد. هارد دیسک‌های ۳.۵ اینچی فعلی، اکنون با ظرفیت بیش از ۱۰ ترابایت در دسترس هستند.

SSD تاریخچه بسیار کوتاه‌تری دارد. اگرچه ریشه‌های آن به چندین دهه‌ی گذشته بازمی‌گردد. فناوری‌هایی مانند حافظه حبابی چشمک زن، نقطه آغازی برای این هارد درایوها بوده‌اند که البته در دهه‌ی ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ از بین رفتند. فلش مموری فعلی، از همین ایده‌ی مشابه استفاده می‌کند، چرا که برای نگهداری داده‌هایی که روی آن ذخیره می‌کنید، به اتصال برق مدام نیازی ندارید.

اولین درایوهایی که ما آن‌ها را با عنوان SSD می‌شناسیم، در اواخر دهه‌ی ۲۰۰۰ و هنگام رشد نوت بوک‌ها ارائه شدند. در سال ۲۰۰۷، OLPC XO-1 از یک گیگابایت حافظه SSD و سری Asus Eee PC 700 نیز از یک حافظه داخلی ۲ گیگابایتی به عنوان حافظه اصلی استفاده کردند. تراشه‌های SSD موجود در این لپ تاپ‌ها، برای همیشه روی مادربرد لحیم کاری شده بودند.

با توانمند شدن نوت بوک‌ها و سایر لپ تاپ‌های قابل حمل، ظرفیت حافظه‌های SSD افزایش یافته و سرانجام روی نوت بوک‌های ۲.۵ اینچی استاندارد سوار شدند. به این ترتیب، می‌توانید یک هارد دیسک ۲.۵ اینچی را از لپ تاپ یا دسکتاپ خود خارج کرده و به راحتی آن را با یک هارد SSD جایگزین کنید. تولید کنندگان نیز می‌توانند فقط نوع و محل قرارگیری این هارد درایو را باز طراحی کنند.

با گذشت زمان، سایر فرم فاکتورهای SSD جمع و جورتر از دیگر نسخه‌ها ارائه شدند. از این بین می‌توانیم به کارت حافظه SSD mSATA Mini PCIe و فرمت M.2 SSD فوق الذکر اشاره کنیم که مدل‌های مختلف SATA و PCI را روانه بازار کردند. در این بین فناوری M.2. بود که گسترش سریع‌تری را نسبت به مدل‌های دیگر تجربه کرد.

در ابتدا شاهد رونق یافتن SSD های لپ تاپ بودیم و امروزه نیز SSD هایی را داریم که هنوز هم فرم فاکتور ۲.۵ اینچی استفاده می‌کنند و از آن‌ها بیشتر برای ارتقا کامپیوترهای شخصی و لپ تاپ‌های قدیمی‌تر استفاده می‌شود. حافظه‌های SSD در اندازه ۲.۵ اینچی که برای کامپیوترهای شخصی طراحی شده‌اند، در حال حاضر از ۸ ترابایت ظرفیت برخوردار هستند.

مزایا و معایب SSD و HDD

هارد دیسک‌های معمولی هنوز هم در سیستم‌های ارزان قیمت و قدیمی وجود دارد، اما SSD ها اکنون در کامپیوترهای جدید و لپ تاپ‌های پیشرفته مانند مک بوک پرو اپل دیده می‌شود. چنین سیستم‌هایی، معمولا با هارد دیسک‌های معمولی ارائه نمی‌شوند و تنها در یک مدل به بازار عرضه شده‌اند. از طرف دیگر، کامپیوترهای رومیزی و لپ تاپ‌های ارزان قیمت، حداقل تا چندین سال آینده، به پشتیبانی از HDD ادامه خواهند داد.

همان‌طور که گفته بودیم، هر دو حافظه SSD و HDD کار یکسانی را انجام می‌دهند. آن‌ها سیستم شما را بوت کرده و وظیفه‌ی ذخیره سازی برنامه‌ها و فایل‌های شخصی را برعهده دارند. اما باید گفت که هر نوع سیستم ذخیره سازی اطلاعات، دارای خصوصیات منحصربه‌فردی است. شاید برای شما سوال باشد که این هاردها چه تفاوتی باهم دارند و با توجه به چه فاکتورهایی می‌توانند یکی را بر دیگری ترجیح داد. در ادامه با ما همراه باشید تا این موارد را بررسی کنیم.

حتما بخوانید: بهترین هارد اکسترنال بازار کدام است؟

مقایسه SSD و HDD از لحاظ قیمت گذاری

SSD ها به ازای هر گیگابایتی که در اختیار کاربر قرار می‌دهند، از هارد دیسک‌های معمولی گران‌تر هستند. یک هارد دیسک داخلی ۲.۵ اینچی ۱ ترابایتی بین ۱ میلیون تومان (۴۰ دلار) تا ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان (۶۰ دلار) هزینه دارد، اما زمانی که این مقاله به نگارش درآمده است، ارزان‌ترین SSD موجود در بازار که با همان ظرفیت و همان فرم فاکتور تولید شده است، از حدود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان به بالا قیمت گذاری می‌شود.

با یک حساب سر انگشتی، متوجه می‌شویم که به ازای هر گیگابایت هارد دیسک معمولی، باید بین ۴ الی ۶ سنت هزینه کنید و این میزان در قبال حافظه‌ SSD به ۱۰ سنت به ازای هر گیگابایت می‌رسد. اگر به هارد دیسک‌های ۳.۵ اینچی با ظرفیت بالا نگاه بیندازید، این اختلاف شدیدتر خواهد شد.

به عنوان مثال، یک هارد دیسک ۳.۵ اینچی ۱۲ ترابایتی که حدود ۷ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان (۳۰۰ دلار) تا ۸ میلیون و ۷۵۰ هزار تومان (۳۵۰ دلار) به فروش می‌رسد، می‌تواند هزینه‌ی هر گیگابایت را به زیر ۳ سنت برساند.

از آن‌جایی که هارد دیسک‌ها از فناوری قدیمی و پایدارتری استفاده می‌کنند، احتمالا در آینده‌، هزینه‌ی کمتری خواهند داشت و این موضوع کاملا قابل پیش بینی است. اگرچه فاصله‌ی قیمت هر گیگابایت، بین هارد دیسک‌ها و SSD های پایین رده در حال کاهش پیدا کردن است، اما صرف هزینه‌ی بیشتری برای SSD ممکن است که قیمت سیستم شما را بالاتر ببرد.

ظرفیت‌ رایج و حداکثری هاردهای SSD و HDD

SSD هایی که در اختیار مصرف کنندگان قرار می‌گیرد، به ندرت در ظرفیت‌هایی بیشتر از ۲ ترابایت یافت می‌شوند و گران قیمت هستند. به احتمال زیاد، واحدهای ۵۰۰ گیگابایتی تا ۱ ترابایتی، رایج‌ترین ظرفیتی هستند که می‌توانید در سیستم‌های امروزی پیدا کنید.

این روزها حافظه‌های ۵۰۰ گیگابایتی به‌عنوان ظرفیت لپ تاپ‌های پایه در نظر گرفته می‌شود، اما نگرانی‌های مربوط به قیمت گذاری، سبب شده است که چنین سیستم‌هایی که مبتنی بر SSD هستند، در مدل‌های ۱۲۸ و ۲۵۶ گیگابایتی ارائه شده و قیمت پایین‌تری داشته باشند. کاربرانی که فایل‌های چندرسانه‌ای زیادی داشته و در زمینه تولید محتوا کار می‌کنند، می‌توانند درایوهای ۱ ترابایتی تا ۸ ترابایتی که در سیستم‌های پیشرفته ارائه می‌شود را تهیه کنند.

این سیستم‌ها نیاز چنین افرادی را به حافظه بیشتر تامین می‌کند. اساسا، هر چقدر که ظرفیت حافظه ذخیره سازی بالا باشد، جا برای فایل‌های رسانه‌ای نیز بیشتر خواهد بود. فضای ذخیره سازی مبتنی بر ابر برای فایل‌های هاست مناسب‌تر است و می‌توانید داده‌های موجود را بین گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و کامپیوتر به اشتراک گذارید. این در شرایطی است که حافظه‌های محلی ارزان‌تر هستند و شما تنها در یک پلتفرم می‌توانید از آن استفاده کنید و قابلیت اشتراکی ندارد.

مقایسه SSD و HDD از لحاظ سرعت

سرعت جایی است که SSD در آن درخشیده و تفاوت بسیار زیادی را با HDD ایجاد می‌کند. کامپیوترهای مجهز به SSD در کمتر از یک دقیقه و حتی در برخی از موارد در عرض چند ثانیه بالا می‌آیند. هارد دیسک برای سرعت بخشیدن به مشخصات عملیاتی، به زمان نیاز دارد و هنگام استفاده عادی نیز کندتر از هارد SSD عمل خواهد کرد. کامپیوتر شخصی یا مک، با SSD سریع‌تر بوت خواهد شد.

برنامه‌ها در SSD سریع‌تر اجرا می‌شوند و فایل‌ها نیز سریع‌تر انتقال خواهند یافت. خواه از کامپیوتر خود برای سرگرمی، کارهای دانشگاهی یا کار خود استفاده کنید، این سرعت بیشتر سبب خواهد شد که همه‌ی کارهای خود را با سرعت بسیار بیشتری به اتمام رسانید.

حتما بخوانید: مقایسه هارد اکسترنال وسترن و توشیبا

یک مسئله مهم در این زمینه وجود دارد و آن هم تقسیم بندی فایل‌ها است. به دلیل سطح ذخیره سازی دوار هارد دیسک معمولی، هارد HDD فایل‌های بزرگ‌تر را در بلوک‌های مجاور قرار می‌دهد که بهترین کار در زمینه کارکرد این نوع هاردها است. به این ترتیب، هد درایو می‌تواند خواندن خود را با یک حرکت مداوم شروع کرده و پایان بخشد.

وقتی که دیسک سخت شروع به پر شدن کرد، در نهایت تعدادی از فایل‌ها در جاهای مختلف این صفحه پراکنده شده و سبب می‌شود که وضعیت fragmentation در هارد دیسک ایجاد شود. این روند برای هارد دیسک مضر اسن و می‌تواند سرعت هارد را به حد زیادی کاهش دهد.

این در حالی است که الگوریتم‌های خواندن و نوشتن تا حد زیادی پیشرفت کرده‌اند و این اثر به حداقل رسیده است. دیسک‌های سخت می‌توانند تا جایی که روی عملکرد هارد تاثیری نگذارد، فایل‌ها را به‌صورت تکه تکه در صفحه‌ خود ذخیره کنند.

این وجود، SSD ها چنین قابلیتی را ندارند، چرا که هد فیزیکی در این نوع حافظه‌ها وجود ندارد. این بدان معنی است که داده‌ها می‌توانند بدون اینکه جایگاه‌شان اهمیتی داشته باشد، در هر جایی از هارد ذخیره شوند. این امر ذاتا به سرعت بالاتر هاردهای SSD کمک می‌کند.

مقایسه SSD و HDD از لحاظ قابلیت اطمینان و دوام

SSD فاقد هرگونه قطعات متحرک است. به همین دلیل، در صورت افتادن کیف لپ تاپ یا لرزش سیستم، اطلاعات شما به‌صورت ایمن حفظ خواهد شد. بیشتر دیسک‌های سخت، هنگام خاموش بودن سیستم، هد مخصوص خواندن و نوشتن اطلاعات را ثابت نگه می‌دارند، اما هنگامی که سیستم کار می‌کند، هدها از بالای صفحه درایو با فاصله‌ی چند نانومتری به حرکت درمی‌آید.

علاوه بر این، حتی بازوهای هارد هم محدودیت حرکت داشته و در صورت بروز حرکت کوچکی، می‌تواند عاملی برای برخورد در داخل هارد شود. به همین دلیل، اگر سخت گیری بالایی در ایمنی تجهیزات خود دارید، ما به شما توصیه می‌کنیم که از SSD استفاده کنید.

مقایسه SSD و HDD از لحاظ فرم فاکتور

از آن جا که عملکرد هارد درایوها به صفحه‌های چرخان بستگی دارد، تولید آن‌ها به‌صورت محدود ادامه پیدا می‌کند. سال‌ها قبل، ابتکاری برای تولید هارد درایوهای کوچک و چرخان ۱.۸ اینچی وجود داشت، اما تولید آن‌ها در نمونه‌های ۳۲۰ گیگابایتی متوقف شد و تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند، فقط از حافظه فلش برای سیستم ذخیره سازی اولیه خود استفاده کردند.

SSD ها چنین محدودیتی ندارند. بنابراین با گذشت زمان، می‌توانند به کاهش ابعاد خود ادامه دهند. حافظه‌های SSD در اندازه‌های درایو لپ تاپ ۲.۵ اینچی در دسترس قرار دارند، اما این فقط برای این است که در محفظه‌های درایو موجود این لپ تاپ‌ها، به شکل راحت‌تری قرار بگیرد. اگرچه آن‌ها به طور فزاینده‌ای به سمت فرم فاکتور M.2. که در مورد به آن اشاره کرده بودیم، سوق پیدا کرده‌اند و این درایوها دارای طول ۴۲ میلی‌متری، ۸۰ میلی‌متری و ۱۲۰ میلی‌متری هستند.

مقایسه SSD و HDD از لحاظ قدرت و طول عمر

حتی بی‌صداترین هارد دیسک نیز هنگام استفاده از آن، مقداری سر و صدا ایجاد می‌کند. این بدان دلیل است که صفحه‌های درایو چرخیده و بازوی مخصوص خواندن نیز عقب و جلو می‌شود. هارد دیسک‌های سریع‌تر، بیش‌تر از هارد دیسک‌های کند سر و صدا ایجاد می‌کنند. SSD ها معمولا اصلا سر و صدایی ندارند و دلیل این امر هم غیر مکانیکی بودن آن‌ها است.

به‌علاوه، یک SSD نیازی به مصرف برق برای چرخاندن یک صفحه‌ از حالت سکون ندارد. در نتیجه، هیچ یک از انرژی‌های مصرف شده توسط SSD، به دلیل اصطکاک یا سر و صدا هدر نمی‌رود و باعث افزایش کارایی آن‌ها می‌شود. در نسخه‌های دسکتاپ یا سرور، این امر منجر به کاهش هزینه‌ انرژی خواهد شد. در یک لپ تاپ یا تبلت، شما می‌توانید دقایق یا ساعات بیشتری از عمر باتری خود استفاده کنید.

مسئله طول عمر هم برای این هاردها وجود دارد. درست است که حافظه‌های SSD با گذشت زمان فرسوده می‌شوند، اما به لطف دستور TRIM که در این هاردها وجود دارد، سلول‌های موجود در یک حافظه فلش را می‌توان چند بار نوشته و پاک کرد. این روند توسط سازندگان هاردهای SSD به terabytes written یا همان درجه‌ی TBW نام‌گذاری شده است و توسط این واحد اندازه گیری می‌شود.

این فناوری به طور پویا سایکل‌های خواندن و نوشتن این هاردها را بهینه سازی می‌کند. در صورتی که چنین فناوری در این هاردها مورد استفاده قرار نمی‌گرفت، احتمالا در همان ابتدای شروع به کار، خطاهای خواندن و نوشتن SSD بالا رفته و سیستم در مدت زمان کمی منسوخ می‌شد.

حتما بخوانید: تفاوت بین حافظه رم DDR4 و DDR3 در چه مواردی ست؟

اگر واقعا نگران چنین موضوعی هستید، اگر به پایان عمر یک درایو نزدیک شده‌اید، می‌توانید از چندین نرم افزار کاربری برای تست سلامت هارد خود استفاده کنید. هارد دیسک هم بعد از مدت زمانی استفاده، دچار فرسودگی می‌شود، چرا که از روش‌های مکانیکی برای نوشتن و خواندن داده‌ها در این هاردها استفاده شده و مدت زمان زیاد استفاده از آن، سبب می‌شود که کم کم به پایان عمر یک هارد درایو نزدیک شوید.

SSD یا HDD؟ کدام یک بهتر است؟

اگر بخواهیم یک نگاه کلی به هرکدام از این هاردها داشته باشیم، هارد دیسک‌های معمولی از نظر قیمت و ظرفیت می‌توانند برنده باشند. SSD بهترین عملکرد را در اختیار شما قرار می‌دهد. اگر سرعت، فرم فاکتور، نداشتن سر و صدا و عوامل فنی برای شما اهمیت دارند، SSD همواره می‌تواند برنده باشد.

اما سوال اینجاست که چه نوع هاردی می‌تواند متناسب با نیازهای هر کاربری باشد؟ آیا استفاده ترکیبی از HDD و SSD می‌تواند یک راه حل خوب در این زمینه باشد؟ ما قصد داریم که در ادامه این موضوع را بیشتر مورد بررسی قرار دهیم.

HDD ها

علاقه‌مندان به ذخیره سازی فایل‌های چند رسانه‌ای که میزان دانلود آن‌ها نیز سنگین‌تر از کاربران عادی است، می‌توانند خرید یک هارد معمولی را در نظر داشته باشند. اگر به فضای بیشتری برای ذخیره سازی فایل‌های خود نیاز دارید، می‌توانید از یک هارد دیسک با فضای ۸ ترابایت یا حتی بیشتر استفاده کنید. این هاردها قیمت ارزان‌تری هم دارند و کاربران زیادی خواهند بود که از پس بودجه‌ی تهیه‌ی یک هارد درایو مناسب برمی‌آیند.

متخصصین گرافیک و مهندسینی که به‌عنوان ویرایشگر فیلم و عکس فعالیت می‌کنند، بیش از هر فرد دیگری به فضای ذخیره‌سازی زیادی برای فایل‌های خود نیاز دارند. چنین افرادی می‌توانند از یک هارد دیسک ۲ ترابایتی که هزینه‌ی مشابهی نسبت به یک هارد SSD با ظرفیت ۵۰۰ گیگابایتی برایشان خواهد داشت، استفاده کنند. اگرچه باید گفت که این فاصله‌ی قیمت می‌تواند در آینده کمرنگ‌تر از گذشته باشد.

کاربران عادی نیز که به دنبال پیاده‌سازی یک سیستم جمع و جور و ارزان قیمت هستند، می‌توانند با خرید یک هارد دیسک معمولی، حجم زیادی از فایل‌های رسانه‌ای خود را به‌صورت محلی ذخیره سازی کرده و فضای بیشتری برای دانلود فایل‌های بیشتر در آینده داشته باشند.

هنوز هم دلایل بسیار زیادی وجود دارد که چنین افرادی به هارد دیسکی با ظرفیت بیشتر نیاز پیدا خواهند کرد. SSD ها برای ذخیره سازی فایل‌های حجم چند رسانه‌ای مانند موزیک و فیلم می‌تواند بسیار گران قیمت باشد، اما اگر بیشتر موزیک‌ها و فیلم‌های خود را به‌صورت آنلاین تماشا می‌کنید، خرید یک SSD کوچک‌تر با همان بودجه، می‌تواند تجربه‌ی بهتری را برای شما رقم بزند.

بیشتر بخوانید: مقایسه مادربرد ایسوس و گیگابایت

SSD ها

افرادی که لپ تاپ‌ خود را به‌طور بی رویه‌ای در کیف خود نگه داشته و آن را همه جا با خود به همراه دارند، می‌توانند امنیت بیشتری با خریداری یک SSD داشته باشند. وقتی که لپ تاپ شما به واسطه تحرکات زیادی که با آن دارید، مدام در معرض لرزش و ضربه قرار می‌گیرد، یک SSD می‌تواند مقاومت بهتری نسبت به یک هارد دیسک معمولی داشته باشد.

این مورد برای افرادی هم صرف می‌کند که مشغله‌های زیادی دارند و مجبور هستند که لپ تاپ خود را مدام همراه داشته باشند. از بین این افراد می‌توانیم به محققین دانشگاهی یا کارگران خدماتی اشاره کنیم.

افرادی که در کارهای خود به سرعت بالا در اجرای برنامه‌ها نیاز دارند، می‌توانند هزینه‌ی بیشتری برای یک SSD صرف کرده و نتایج مثبت آن را نظاره کنند. در صورت نیاز به فضای بیشتر، می‌توانید در کنار حافظه‌ SSD خود، یک هارد دیسک مکمل هم برای ذخیره سازی فایل‌های خود تهیه کنید.

حتی متخصصین هم می‌توانند ابتدا یک هارد SSD تهیه کرده و ویندوز و تمام نرم افزارهای خود را در آن قرار دهند تا اجرای سریع‌تر و بهتری داشته باشد. این افراد برای ذخیره سازی فایل‌های خودشان هم می‌توانند یک HDD تهیه کرده و فایل‌های چند رسانه‌ای خود را در آن قرار دهند.

مهندسینی که در زمینه موزیک فعالیت می‌کنند، برای ضبط یا تسلط بر موسیقی، می‌توانند از یک SSD استفاده کرده و از سر و صداهای زیاد یک هارد دیسک خلاصی پیدا کنند. صدای نخراشیده می‌تواند به تجربه چنین افرادی ضربه بزند و به‌همین دلیل، تنها انتخاب آن‌ها یک SSD تمام عیار خواهد بود.

درایوهای ترکیبی و سیستم‌های دو درایو

در اواسط دهه‌ ۲۰۰۰، برخی از تولید کنندگان هارد دیسک از جمله سامسونگ و سیگیت، این نظریه را مطرح کردند که اگر چند گیگابایت تراشه فلش به یک هارد دیسک اضافه شود، می‌تواند تشکیل دهنده دستگاهی باشد که به اصطلاح، درایوهای هیبریدی نامیده می‌شوند.

این امر می‌تواند ظرفیت ذخیره سازی بزرگ‌تر را با عملکرد SSD ترکیب کرده و یک محصول همه کاره را به مشتریان تحویل دهد. قیمت این هاردها تنها کمی بالاتر از یک هارد دیسک معمولی است و یقینا ارزش خرید بالایی هم خواهد داشت.

حافظه فلش موجود در این هاردها، به عنوان بافری برای فایل‌هایی که اغلب استفاده می‌شوند، عمل می‌کند. بنابراین سیستم شما امکان راه اندازی و اجرای سریع مهم‌ترین برنامه‌های شما را خواهد داشت و حتی اگر خودتان به‌طور مستقیم به این حافظه دسترسی نداشته باشید، عملکرد آن را به وضوح مشاهده خواهید کرد.

در عمل، درایوهای هیبریدی می‌توانند به‌صورت ترکیبی کار کنند، اما این مفهوم نیز با پایین آمدن قیمت یک SSD در حال محو شدن است. در چنین شرایطی اگر بتوانید هاردهای هیبریدی را در بازار پیدا کنید، هنوز هم باید آن را گران‌تر از هاردهای معمولی تهیه کنید.

این هاردها معمولا پیچیده‌تر هستند و به همین دلیل روند ساخت آن‌ها نیز هزینه‌ی بیشتری برای تولید کنندگان در بر داشته است. این هاردها بیشتر برای کسانی مناسب است که از لپ تاپ در سفرهای کاری خودشان استفاده کرده و نیاز دارند که هم سرعت بالایی در بوت سیستم خود داشته باشند و هم بهترین عملکرد را فضای ذخیره سازی بالا در اختیار داشته باشند.

از آن‌جایی که این محصولات در میانه هارد دیسک معمولی و هارد SSD قرار می‌گیرد، این محصولات لزوما نمی‌توانند جایگزینی برای هارد دیسک‌های اختصاصی یا SSD باشند.

راه حل بهتر برای بسیاری از افراد، استفاده از سیستم‌های دو درایو است. در این حال، یک سازنده یا تولید کننده‌ی کامپیوتر شخصی، یک هارد SSD را به‌عنوان درایو اصلی (C:) در نظر می‌گیرد که برای نصب سیستم عامل و برنامه‌ها کاربرد دارد. در کنار آن یک هارد دیسک معمولی با ظرفیت بیشتر نیز برای ذخیره سازی فایل‌ها کاربرد خواهد داشت.

این موضوع از لحاظ تئوری بسیار مناسب عمل خواهد کرد. در عمل، شما می‌توانید اطمینان داشته باشید که حافظه‌ SSD به کار گرفته شده در سیستم شما، حجم پایینی ندارد و شما در کنار نصب ویندوز، می‌توانید تمام برنامه‌های خود را نیز در آن نصب و اجرا کنید.

سیستم‌های معمولی، با داشتن ۲۵۶ گیگابایت حافظه‌ SSD می‌توانند عملکرد خوبی داشته باشند. اگر چاره‌ای ندارید، حداقل از حافظه SSD با حجم ۱۲۸ گیگابایت برای درایو C خود استفاده کنید تا بتوانید ویندوز و چند برنامه کوچک را درون آن نصب کنید. این نوع تنظیمات معمولا در کامپیوترهای گیمینگ کاربرد دارد.

شما می‌توانید هر کدام از این هاردها را پارتیشن بندی کرده و در صورت نیاز به فضای ذخیره سازی بیشتر، از هارد دیسک معمولی در تعداد بالا درون کیس کامپیوتر استفاده کنید. البته در نظر داشته باشد که برای این منظور، کیس کامپیوتر شما باید فضای لازم برای قرارگیری این هاردها را داشته باشد.

نکته آخر این است که یک SSD و یک هارد دیسک می‌توانند روی سیستم‌هایی با استفاده از فناوری‌هایی مانند Optane اینتل ترکیب شوند. حافظه Optane که به عنوان یک ماژول M.2. ارائه می‌شوند، به عنوان حافظه نهان عمل می‌کنند و عملکردی مانند SSD دارند تا بتوانند به سیستم کمک کنند که بوت سریع‌تری داشته باشند.

این سیستم‌ها برنامه‌ها را از طریق بوت اصلی اجرا کرده و در نتیجه سرعت بهینه‌تری خواهند داشت. همانند درایو هیبریدی، حافظه اپتان به‌طور مستقیم توسط کاربر نهایی قابل دسترس نخواهد بود. از طرف دیگر، کامپیوتر شخصی شما به فضای ذخیره سازی و پشتیبانی از دو درایو نیاز خواهد داشت. این امکان ممکن است در برخی از لپ تاپ‌ها و کامپیوترهای شخصی وجود نداشته باشد. شما برای پشتیبانی از فناوری ذخیره سازی اپتان، با مادربرد سیستم خود نیز نیاز خواهید داشت. در مجموع، این راه حل مناسب است و می‌توانید از آن بهره ببرد.

سیستم‌های ذخیره سازی در آینده

هنوز مشخص نیست که حافظه‌های SSD بتوانند کاملا جایگزین هارد دیسک‌های سنتی شوند. این موضوع به خصوص در شرایطی است که سیستم ذخیره سازی ابری به‌صورت مشترک روی این هاردها پیاده سازی شده است. قیمت SSD مدام در حال پایین آمدن است، اما قیمت آن‌ها برای جایگزینی با هاردهایی که ظرفیت چند ترابایتی دارند هنوز هم بالا است.

در واقع کاربرانی که هیچ نیازی به سرعت و عملکرد بالا ندارند و صرفا قصد دارند که فایل‌های چند رسانه‌ای خود را به‌صورت انبوه ذخیره کنند، هیچگاه خرید یک SSD برایشان مقرون به صرفه نخواهد بود. فضای ذخیره سازی ابری نیز رایگان نیست و تا زمانی که بخواهید از فضای اختصاصی خود در اینترنت استفاده کنید، باید پول پرداخت کنید.

حتما بخوانید: فرق مودم و روتر؛ ابزارهایی برای دسترسی به اینترنت

فضای ذخیره سازی محلی از بین نخواهد رفت و تا زمانی که اینترنت بی‌سیم به‌صورت قابل اعتماد در همه وجود نداشته باشد، ما همچنان به چنین حافظه‌هایی نیازمند هستیم. به‌طور مثال سیستم‌های ذخیره سازی ابری هنوز هم در بیابان یا داخل هواپیما قابل استفاده نیستند و نمی‌توان به‌صورت صد در صدی روی آن‌ها متکی شد. تا آن زمان، ممکن است که فناوری یا دستگاه جدیدی آمده و از همه‌ این هاردهای SSD یا HDD‌ بهتر باشد.

شما می‌توانید نظرات خود را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید. فکر می‌کنید که آینده‌ فضای ذخیره سازی چگونه خواهد بود؟ آیا SSD ها در نهایت می‌توانند جایگزین ارزشمندی برای HDD ها باشند؟ آیا قیمت هاردهای SSD تا آن‌جا پایین خواهد آمد که بتواند مسئله‌ ظرفیت و قیمت نسبت به هر گیگابایت اهدایی را برطرف سازد؟ نظرات خود را با ما درمیان بگذارید.

شما میتوانید برای خرید و خواندن مقاله های بیشتر به فروشگاه مقداد آی تی و مجله مقداد آی تی مراجعه کنید.